BEN kimim?

 Röportaj 2

1-Sen kimsin? Hepimiz merak ediyoruz :)

Evet gelelim şu soruya 'Ben kimim'...ehehee:)

Söylediğim gibi tanımlamak zor herkes birer özgür 'Ruh' en başta.. ben hikâyemi 13 yaşımdan başlayarak anlatayım çünkü bazı rakamlar insanın kaderidir.. benim kaderim de '13' ile başlıyor.. 

O zamanlar okula Orta-1'e gidiyordum Eyüp Sultanda oturuyorduk ve ben imam hatip ortaokulun da eğitime başlamıştım.. okulumuz tarihi çok güzel bir yapıydı.. ''Ruhani'' halimle Metafizik bağlantım ilk orada başladı.. bana sorular yöneltildi zihnimde.. etrafta arkadaşlar kalabalık ses gülüşmeler konuşmalar vardı, ben ordaydım ama değildim. Başka bir alemde konuşuyordum..

▪︎Her zaman şanslı bir çocuktum ne istesem, düşünsem önüme akardı ama arkadaşlarım böyle değildi azarlanırlardı, alay edilirlerdi yada zorluklarla karşılaşırlardı vs.. 

O gün  bana bir görüntü gösterildi insanların dibe düştüğü acı çektikleri sıkıntı içinde kötü kokular içinde olduklarını gördüm. Ama ben yüksekteydim. Sen onlardan ayrısın denildi bana! Ben içimde tarifsiz hüzün duydum ve cevap verdim; insanlar böyle acı çekerken ben yukarda olmak istemiyorum. Bende onların içinde olmak istiyorum dedim!! Ve beni bir yuksek platforma çıkardılar aşağıda insanlar kalabalık bana tapınmak istiyorlardı! Ve O' ses 

-Sana Tapmalarını mı istiyorsun?

diye sordu..

Ben; Hayır bu beni rahatsız etti diye cevap verdim.. çunkü bu kadar sevgi selinden o anda rahatsız oldum. Çunku yasadığım her neyse gercek duygular ve hislerdi..

Sonra hayat normale döndü. Zaten bir kaç dakika icinde olmuştu butün bunlar. Ama dağ gibi güclü bir ''An'dı''!

Sonra hayat devam etti taşınmalar üniversite iş vs... derken 

yıl 2015

İşte yeniden geldi! Daha büyüktü, daha güçlüydü beynim bedenimden ayrılmıştı bedenim koltukta oturuyordu ama başım bembeyaz ışık dolu bir alandaydı cok güzel duygular hissettim bu dünya ile alakası olmayan yuksek bilince bağlanmıstı zihnim.. orada bir kaç kelime gecti hatırlamıyorum.. Ben zihnimden buyuk bir minnet ve sevincle sordum

-Senin için ne yapabilirim?? Benden iste hizmet etmek istiyorum gibi hislerdi! Kelimeler yoktu anlamını yitirmisti su anda yaziya döktüğüm için bu kelimeler var! Ama o anda kelimeler yoktu sadece ışık ve hisler vardı...

  YAZ!

Dedi...

Ve bir anda kağıt kalem aldım elime, başka bir enerji belirdi zihnimde konular başlıklar birsürü harfler kelimeler döküldu zihnime.. [haberci kuş] Dedim ben onun adına.. Ve Asıl güçlü bilinç yeniden yükseldi ve ben sordum

-Sen kimsin? Yani sana ne diye hitap etmeliyim dedim..

'O' istediğini söyleyebilirsin diye ılımlı bir his verdi icime..

-Gülümsedim.. ''SAHİP'' diyebilirmiyim dedim..

-Ve O gülümsedi..

 bir kaç saniye sonra ayrıldı.. 

Bu mutluluktu.. hiç yaşanmamıs dünyada olmayan bir his..

Yaşayan-Yazan : SEDA İNANBAK